Viktor geeft workshops aan jongeren van sociale organisaties “Ik zag hun ogen fonkelen omdat ze erkenning kregen”

De meeste Bruggelingen kennen Viktor Vandenabeele (23) vooral van zijn speelse illustraties waarin felle kleuren, dieren en hijzelf een hoofdrol spelen. Wij ook. Tot we een mailtje van hem kregen met de vraag om een sociaal project bij ons uit te werken in het kader van zijn studie Culturele Agogiek.

“Ik wilde een manier vinden om meer diverse jongeren te bereiken. Vooral jonge twintigers die al een poot in de cultuurwereld hebben vinden de weg naar Het Entrepot. Maar Het Entrepot is een cultuurhuis voor álle jongeren.”

Veel cultuurorganisaties bijten hun tanden stuk op het bereiken van alle lagen van de bevolking. Om maar te zeggen: geen makkelijke opdracht. Hoe begin je daar aan?

Viktor: “In het begin heb ik vooral meetings gehad met mensen uit de sociale en culturele sector. Ik ben nauwer beginnen samenwerken met 3 sociale organisaties die nauw samenwerken met jongeren: VZW De Sleutel, OCMW Switch en het KTA.” 

“Zij hielpen met het aanleggen van een contactenlijst. Ik probeer alles zoveel mogelijk op papier te zetten zodat dit project en de resultaten die we bereiken niet eindigt wanneer mijn stageproject afgerond is. Het is echt wel mijn bedoeling dat die jongeren de weg blijven vinden naar Het Entrepot.”

Ambitieus …

Viktor: “Als we al één jongere kunnen betrekken is het project voor mij geslaagd. We zien ook dat het effectief aanslaat. Bijvoorbeeld: twee jongeren van OKAN – een onthaalklas voor anderstalige nieuwkomers – kwamen buiten de schooluren tot bij Villa Bota om een rapshow op te nemen. Twee jongeren van Switch hielpen mij met het klaarzetten van een muurschilderij. Dat toont toch aan dat het aanbod van Het Entrepot en de deelwerkingen hen effectief ligt.”

Je hebt enkele workshops aan klassen en groepen gegeven. Was dat nieuw voor hen? 

“Met rap hebben sommige jongeren al ervaring. Maar zeefdruk bijvoorbeeld was echt nieuw voor hen. De verrassing was dan ook des te groter wanneer ze het resultaat van hun eigen werk zagen. Dat geeft hen een boost in hun zelfvertrouwen en dat inspireert hen om vaker naar bijvoorbeeld Het Lab te komen.”

Wat heb je – ondanks alles – met de jongeren kunnen realiseren? 

Viktor: “In de OKAN-klas hebben we gewerkt rond druktechnieken. Linosnede met hun eigen portretten, zeefdrukken van T-shirts, … De jongeren van Switch kregen wegwerpcamera’s om elke dag een foto mee te nemen voor een fotodagboek. Verder hebben we ook een tekensessie georganiseerd en een workshop rond poetry, slam en rap. Ook heel leuk was een initiatie muziek draaien door Sander De Maré; de jongeren mochten loos gaan met zijn dj-booth.”

Hoe reageerden de jongeren daarop?

“Ik denk dat het hen echt deugd deed om iets te doen dat niet binnen de schoolmuren plaatsvond. Het valt me op dat die jongeren vaak geen hobby’s hebben omdat dat nooit de prioriteit was of omdat er gewoon geen ruimte voor was. Het was leuk om te zien dat ze zich konden uitleven.”

“Bovendien hebben ze zichzelf vaak kunnen verrassen. Toen ik bijvoorbeeld werk van hen deelde op Instagram stroomden de leuke reacties binnen. Toen ik hen dat toonde zag je de fonkeling in hun ogen: ‘Wow, mensen vinden mijn werk leuk!’ Die erkenning maakt een wereld van verschil. Dat warmde m’n hart.”

Gebeurde het ook dat de jongeren er geen zin in hadden?

“Soms was het inderdaad confronterend. Je doet je best en je bent overtuigd van je project, maar ik merkte het ook meteen wanneer ze er geen zin in hadden. Omdat ze andere dingen aan hun hoofd hadden. Corona, nieuws van het thuisfront, sociaal isolement, … Die gasten hebben ontzettend veel aan hun hoofd. Wie ben ik dan met m’n workshops? Ik nam die dingen ook vaak in me op en het is niet altijd makkelijk om dat van me af te schudden. Dat vreet wel aan je.”

Corona maakte je project er wellicht niet makkelijker op.

“Dat is echt een pain in the ass. Het is wel veel om rekening mee te houden. De maatregelen maken het niet makkelijk, maar tegelijk zien jongeren ook af. Daarom vond ik het belangrijk om er ondanks alles mee door te gaan. Maar helaas, ondertussen ligt het project toch stil.”

Je wilde iets achterlaten waarmee Het Entrepot voort kan. Nu je stage bijna afloopt: hoe zie je het verder in zijn werk gaan?

Viktor: “Voor de leerlingen hangt het er een beetje vanaf. Ik hoop dat er een paar blijven terugkomen naar Het Entrepot, Het Lab of Villa Bota. Het was door corona ook geen evidente manier om het project uit te voeren. Ik heb bewust zoveel mogelijk workshops uitbesteed aan de medewerkers van Het Entrepot zodat zij de vertrouwenspersonen kunnen worden. Na mijn thesis wil ik nog terugkoppelen naar hen en naar de jongeren. Ik hou sowieso contact met hen.”

Wat gaat je bijblijven?

Viktor: “Zowat alles. Er zijn nu al dingen waarbij ik weet dat ik het anders kan aanpakken. Je leert omgaan met die doelgroep. Ook hoe je jezelf daarvoor opstelt. De ene groep is ook de andere niet en vraagt een specifieke aanpak. Het kan zijn dat je een klik hebt met de OKAN-groep maar niet bij Switch of omgekeerd. Alles was nieuw, maar ik heb ontzettend veel bijgeleerd.”